HABERRUS - Sovyetler Birliği’nin dağılmasının ardından Türkiye’nin Orta Asya ülkeleri arasında yürüttüğü istikrarlı stratejik, kültürel ve askeri ilişkiler son dönemde de hız kesmeden devam ediyor.

Türkiye’nin bu devletlerle kurduğu dostane ilişki Rusya’yı rahatsız ediyor.

Rusya’nın önde gelen gazetelerinden Nezavisimaya Gazeta’ya konuya ilişkin bir yazı kaleme alan Etno-Ulusal Stratejiler Ajansı Direktörü ve Prof.Dr Aleksander Kobrinsky, Ankara’nın Orta Asya'yı Türkleştirme politikasını istikrarlı ve tutarlı bir şekilde izleyerek bunu başarıyla yürüttüğünü söylüyor.

Türkiye’yi iyi bir satranç oyuncusuna benzeten Rus uzman Rusya'nın Orta Asya'daki mevcut politikası, basit bir kaybetmeme arzusuna indirgendiğini dolayısıyla Rusya'nın Orta Asya’da bir felaketin eşiğinde olduğunu iddia ediyor.

Türkiye, Rusya’dan enerji, Çin’den kredi alıyor

Türkiye’nin Rusya ve Çin arasında gidip geldiğini, Rusya’dan enerji alırken Çin’den kredi aldığını, AB'den ve Anglo-Sakson dünyasından teknoloji transferi yaptığını ve ayrıca Orta Asya bölgesinde operasyonel yönetim için sadece bir görev değil aynı zamanda NATO’nun Orta Asya'daki bir temsilcisi gibi hareket ederek, Rusya ve Çin'i o bölgede nakavt edecek bir silah işlevi gördüğünü söylüyor ve sözlerine şöyle devam ediyor:

‘Çin ile karşı karşıya gelme sorunundan ciddi endişe duyan Anglo-Sakson dünyası için Rusya'nın zayıflaması ve Orta Asya'dan çekilmesi bu mücadelenin en önemli noktalarından biridir. Çin'in de çok savunmasız bir noktası var. Sincan Uygur Özerk Bölgesi ve Rus enerji kaynaklarına ciddi bir bağımlılık. Dolayısıyla bu mücadele çizgisinde Türkiye koçbaşı gibi kullanılıyor. Türkiye, bu tarihi fırsatı iyi kullanarak, Osmanlı İmparatorluğu'nu yeni koşullarda yeniden yaratmak için mümkün olan her şeyi yapıyor.'

Çok sayıda uzman ve politikacı, Orta Asya da dahil olmak üzere Çin'in ekonomik egemenliği sorununun uzun yıllardır kaçınılmaz bir sonuç olduğuna inanan klişelerin büyüsüne kapılıyor. Ancak konunun özüne alışılmadık bir şekilde bakalım ve buna paralel olarak Türkiye'nin şu anki konumu ile Çin'in tarihsel geriye dönük konumunu karşılaştıralım.

Çin'in ekonomik gücünün büyümesi tarihsel koşullardan kaynaklanıyordu: ülke için güvenli bir dış politika durumu, demografik bir artış, "uygun" ve gösterişsiz bir genç işgücü, krediler ve kollektif Batı'dan en çok tercih edilen ulus muamelesi; küreselleşme ve yeni teknolojik atılımlar, tüketimin büyümesine ve pazarların açılmasına katkıda bulundu. Batı ile SSCB arasındaki çatışma, Çin'in SSCB'ye karşı Anglo-Sakson dünyasının desteğini teşvik etti. En önemli anlar, Çin liderliğinin hedeflerinin net bir vizyonu ve bunları gerçekleştirme arzusuydu.

Bugün ne var?

Bugün Çin, refahının zirvesine ulaştı. Tabii ki, atalet gücü öyle ki, ekonomisi 5-10 yıl daha çok güçlü kalmaya devam edecek, ancak ... Jeopolitik durum değişti, Çin'e karşı büyük bir çapraz ortaklık oluşumu başladı, bunun arkasından da Batı Çin'den uzaklaşıyor. Doğum oranlarının sınırlandırılması politikasının bir sonucu olarak ülkenin yaşlanması henüz kesinlik kazanmamıştır, ancak kaçınılmazdır. Dünyada tüketici duyarlılığında bir azalma ve patlayıcı teknolojik gelişmenin sona ermesi, kaçınılmaz olarak toplumdaki manevi bileşene daha fazla çekiciliğe neden olacaktır. Kaynakların ve her şeyden önce enerji taşıyıcılarının eksikliği, toprakların ve nehirlerin kirlenmesi, Çin'in daha fazla ekonomik kalkınmasını hem malzeme hem de insan açısından olduğu kadar kaynak ve emek yoğun olarak çok daha pahalı hale getiriyor. Yüksek bir olasılıkla bu, ekonomik büyümede bir durmaya ve ardından kaçınılmaz olarak ve yakın gelecekte düşüşüne yol açacaktır. Zaten bugün, Çin'deki ekonomik büyüme hızı keskin bir şekilde düştü. Ayrıca Çin, tamamen ekonomik yatırımlarla destekçilerini ve takipçilerini, en azından en yakın komşuları karşısında kazanacağına inanarak eski SSCB'nin hatalarını yapıyor. Ancak, bazı komşu ülkeler - Endonezya, Hindistan, Vietnam, Japonya ve diğerleri - savunma bütçelerini artırmaya ve ordularını modernize etmeye başladılar. "kime karşı?" sorusu retorik görünüyor. Ve bu yeni askeri ittifak AUKUS'tan bahsetmiyorum bile.’

Peki ya Türkiye?

Türkiye bugün büyük ölçüde Çin'in 40 yıl önceki durumuna benzer koşullarda.

Türkiye, olumlu demografik ve ekonomik durumu ile bu olumlu bir jeopolitik durum ve özellikle Rusya'yı zayıflatmakla ilgilenen Anglo-Sakson dünyasına ve bir bütün olarak kolektif Batı’ya göz kırparak Çin ve Rusya’yı zayıflatmak vizyonu için Batı’dan destek alıyor.

Ancak Çin'den farklı olarak Türkiye, ekonomik değil, manevi ve ahlaki liderlik iddiasında bulunuyor. Amacı halkı beslemek değil, mümkünse selefinin sınırlarını aşan bir Neo-Osmanlı devleti yaratmaktır.

Bu hedeflere ulaşmada önemli bir adım, Orta Asya'nın Rusya'dan nihai olarak ayrılması ve ilk aşamada Orta Asya'nın Anglo-Sakson dünyası tarafından aktif olarak desteklenen Türkiye Cumhuriyeti'nin manevi ve ahlaki ilkelerine dahil edilmesidir.

Bu yolda ciddi ilerleme kaydedilmiştir.

Bu, birçok ülkenin Latin alfabesine geçişi ve Rus okullarının sayısındaki azalmaya karşı Orta Asya cumhuriyetlerinde Türk okullarının inşa edilmesi ile devam ediyor.

Latin alfabesine geçiş, yalnızca Orta Asya ülkelerinin Rus dünyasından güçlü bir şekilde çekilmesi değil, aynı zamanda etnik gruplar arası iletişim aracı olarak Rus dilinin de nihai reddidir.

Ne anlama geliyor? Cevap açıktır, Kazaklar, Ukraynalılar, Özbekler ve Belaruslular, Tacikler ve Moldovalılar günlük yaşamda hangi dilde iletişim kuracaklar?

Bu, Sovyet sonrası alanın nihai yıkımı, Rus İmparatorluğu'nun mirası ve yüzyıllar boyunca birleşme yeteneği olmadan tüm Avrasya alanının küçük çaresiz devletlere bölünmesi anlamına geliyor.

Ancak komşular - Kazaklar ve Özbekler, Tacikler ve Kırgızlar, Türkmenler ve Karakalpaklar - birbirleriyle iletişim kurmak zorunda kalacaklar. İşte bu noktada Türkçe imdada yetişiyor ve BM'nin resmi dillerinden biri bile olmaması önemli değil, sadece insanları birleştirecek.

Artık çanlar Rusya için çalıyor.

Türk Dili Konuşan Devletler Birliği’ne Türkmenistan’ın katılmasından sonra Türk Konsey’ine dönmesi Büyük Turan yolunda atılan bir diğer adımdır.

Türkçe konuşamayan Tacikistan'ın bir bağlantı halkası olması sorunu, bu derneğe üye haklarına sahip bir gözlemci veya "en iyi arkadaş" statüsü verilerek iyi komşuluk yoluyla çözülebilir. Vizelerin kaldırılması, Tacikistan vatandaşlarının para kazanmak için Türkiye'ye seyahat etmelerini sağlayacak.

Türkiye'nin Washington Büyükelçisi tarafından 17 Ekim 2021'de Defence One'da yayınlanan bir makale, Türk askeri varlığının Büyük Avrasya'daki güç dengesini transatlantik toplum lehine değiştirmeye yardımcı olduğunu ve Türkiye ile ABD'nin ortak çıkarları olduğunu söyledi.

Bu arka plana karşı, Kırgızistan'ın Türk insansız hava araçlarını satın alması artık basit bir ticari anlaşma gibi görünmüyor ve Kazakistan'daki dil devriyeleri tek kişilik bir girişim. Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın dünya siyasetinin temellerini ve Batı ile ittifak, Türkiye'nin İslami bir süper güç olarak konumlanmasını etkilemeyecektir.

Ancak Orta Asya cumhuriyetleri, bir yandan Rusya ile işbirliği yaparken, diğer yandan ABD'nin Rusya'yı bölgeden uzaklaştırma politikasının yürütücüsüyken Ankara'ya ciddi anlamda güvenebilir mi? sorusu ise cevabını arıyor.

Türkiye'nin Orta Asya'ya girmesi Rusya'nın pasifliği ile gerçekleşmektedir

Rusya’nın bölgedeki askeri varlığı, diğer konularda açık bir işbirliği vektörü tarafından desteklenmiyor. Kızgınlık ve yanlış anlama, yalnızca Orta Asya ülkelerinin seçkinleri arasında değil, aynı zamanda Rus dünyasının yörüngesinde olma beklentileri bağlamında gelecekleri hakkındaki soruya cevap bulamayan sıradan insanlar arasında da birikmektedir.

Oysa Türkiye, kültürel söz ve propagandayla oldukça süslü olsa da net bir politika ve bakış açısı sunuyor. Orta Asya'nın Türkleştirilmesinden sonra Türk ortaklarımızın gözü ister istemez Rusya'nın ilgili bölgelerine çevrilecek ve bu da başta Rus devleti olmak üzere sürekli olumsuz sonuçlara yol açacaktır.

Türkiye doğru dersleri aldı ve uyguluyor. Anglo-Sakson dünyasının Romano-Germen üzerindeki zaferinde, büyük bir rol sadece paraya değil, Hollywood'a da aittir, insanlar bir peri masalına inanmak ister. Tek kelimeyle, Türkiye'nin oynadığı satranç oyunu gerekli tüm niteliklerle yürütülmektedir. Ve en önemlisi, Türkiye'nin bunu başarmak için bir hedefi ve iradesi var. Peki ya Rusya’nın?